5 ویژگی گفت‌وگو در مربیگری

  1. از دانش‌آموزان خود بخواهید تا در یادگیری مشارکت داشته و با یکدیگر گفت‌وگو کنند.

مربیان با بقیه‌ی متخصصان یادگیری متفاوت هستند چرا که آن‌ها به جای اینکه چیزی را بگویند و توضیح دهند، سوال می‌کنند. رابطه‌ی مربیگری برپایه‌ی یک ارتباط برابر و آزاد است که در آن، منجر به توانمندسازی، مشارکت بیشتر و پیشرفت می‌شود. به کارگیری این روش در کلاس،  باعث می‌شود تا معلم و دانش‌آموز از اطلاعات خود استفاده کرده و برای یادگیری، گفت‌وگو مشارکت داشته باشند. گفت‌وگو در مربیگری باعث می‌شود که، مخاطب خودش در یادگیری مشارکت فعال داشته باشد؛ جایی که یادگیری بر درست بودن آن اهمیت دارد. یکی از چالش‌های تعامل کلاسی این است که اغلب ساختارهای اجتماعی باعث جداکردن بزرگسالان و کودکان می‌شود، مثل معلم و دانش‌آموز. اگر از دانش‌آموزان انتظار می‌رود که دانشی را کسب کرده و پاسخ‌های خاصی را در یک آزمون ارائه کنند، تنها در صورتی می‌توانند این کار را انجام دهند که مطمئن شوند پاسخ درست را می‌دانند. در مقابل، زمانی که پرسیدن و پاسخ دادن در آزمون، به فرآیندی برای کسب دانش و مفاهیم جدید تبدیل شود می‌توانند ایده‌ها و نظرات خود را پرورش و بروز دهند و راه‌های ارتباط‌گیری را نیز تقویت کنند. ارتباط آزاد به دانش‌آموزان این امکان را می‌دهد که علایق خود را ابراز کنند، اطلاعات بیشتری درخواست کنند و یا تجربیات شخصی مربوط به موضوعات درسی را با دیگران به اشتراک بگذارند.

در یک رابطه‌ی یادگیری برابر، هر طرف اطلاعات ارزشمندی را بیان کرده و به اشتراک می‌گذارد. دانش‌آموزانی که به خاطر مشارکت‌های خود در یادگیری احساس احترام و ارزشمندی می‌کنند می‌توانند از همسالان خود نیز بیاموزند. مهارت‌های اجتماعی- عاطفی از جمله ارتباط، همدلی و ایجاد و حفظ روابط، تأثیرات بلندمدتی بر رشد، عملکرد شغلی و سلامت روان دانش‌آموز دارد. معلمان در کلاس از رویکرد مربیگری استفاده می‌کنند تا به دانش‌آموزان آموزش دهند چگونه می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و تعامل مثبتی داشته باشند.

  2. به دانش‌آموزان کمک کنید تا اهداف شخصی خود را شناسایی کرده و به رشد برسند.

همانطور که دانش‌آموزان رشد می‌کنند، در مورد خود و جهان پیرامون خود نیز یاد می‌گیرند که منجر به یادگیری مهارت‌ها و بلند پروازی می‌شود. مربیگری بر اهمیت شناسایی مهارت‌ها و پرورش آن‌ها با توجه به تفاوت‌های فردی، تاکید دارد. معلمان با دانش‌آموزان در طول یکسال تحصیلی تعامل بسیار نزدیکی دارند و در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند که می‌توانند تغییرات درون دانش‌آموز را شناسایی کرده و بر رشد آن کمک کنند. شایستگی‌های اصلی ICF بیان می‌کند که علاوه بر این که معلمان به رشد دانش‌آموزان کمک می‌کنند، به آنان نیز کمک می‌کنند تا اهداف شخصی خود را طراحی و اقدامات مناسب برای رسیدن به آن را مشخص کنند. معلمان می‌توانند به دانش‌آموزان خود کمک کنند تا نقاط ضعف و علایق خود را برای تعیین اهداف شخصی خود شناسایی کنند.                          

معلمان به جای این که موفقیت را بر اساس مدل پاداش قرار دهند، می‌توانند موفقیت‌های آن‌ها را شناسایی کرده و آن‌ها را نسبت به آن موفقیت تشویق کنند. معلمان می‌توانند به خوبی نقاط قوت دانش‌آموزان را شناسایی کرده و به آن‌ها بیاموزند که این نقاط قوت منحصربه فرد است و باید به آن‌ها کمک کنند تا بفهمند چگونه می‌توانند این نقاط قوت را مانند هر مهارت دیگری پرورش دهند. این نوع ارتباط تشویقی باعث افزایش اعتماد به نفس در دانش‌آموزان می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا درک کنند چگونه در حال پیگیری هدفی هستند، حتی اگر به مقصد نهایی خود نرسیده باشند.

  3. برانگیختن حس کنجکاوی دانش‌آموزان

در مربیگری، مربیان برای اینکه به اهداف، دیدگاه‌ها و ارزش‌های مخاطب خود پی ببرند، از آن‌ها سوالات عمیقی را می‌پرسند. در کلاس، معلمان می‌توانند حس کنجکاوی دانش‌آموزان را با استفاده از سوالاتی که حول موضوعات درسی می‌پرسند یا بحث‌های آزادی که شکل می‌گیرد، برانگیزید. سوالات باز پاسخ، آسان و کنجکاوانه به معلمان کمک می‌کند تا نسبت به دانش‌آموزان خود در کلاس درس شناخت بهتری پیدا کنند. وقتی دانش‌آموز احساس کند که دیده و شنیده می‌شود، در محیط یادگیری نیز درگیر شده و بهتر یاد می‌گیرد. علاوه بر این، آن‌ها مهارت‌هایی را فرا می‌گیرند که به آن‌ها کمک می‌کند تا با همسالان خود بهتر ارتباط برقرار کنند و از طریق گفت‌گوی موثر، ارتباط ارزشمندی را شکل می‌دهند.

بخشی از پرورش کنجکاوی به معنای خودداری از قضاوت کردن است. با استفاده از روش گفت‌وگو در مربیگری برای یادگیری، از هر دو طرف خواسته می‌شود که تجربه کنند، بپرسند «چه می‌شود» و نظرات خود را ارئه دهند. زمانی که معلمان در ارتباط خود کنجکاوی می‌کنند، مخاطبان خود را نیز تشویق می‌کنند تا از قضاوت خودداری کرده و آماده‌ی رویارویی با ناشناخته‌ها باشند. به عبارت دیگر دانش‌آموزان کنجکاوی را به همان شیوه‌ای که معلمان خود انجام می‌دهند می‌آموزند. کنجکاو بودن می‌تواند به دانش‌آموزان و معلمان کمک کند تا ارتباطات یا دیدگاه‌هایی را که قبلاً دیده نشده را، تشخیص داده و به درک عمیق‌تر منجر شود.

  4. گوش دادن فعال را در کلاس ترویج دهید.

لازمه‌ی پرسش‌های باز پاسخ، گوش دادن فعال است، مهارتی که در جوانان به دلیل دیجیتالی شدن جامعه، مورد تهدید قرار گرفته است. مقاله‌ای در نیویورک تایمز توضیح می‌دهد که خوب گوش دادن فقط یک تکنیک نیست بلکه لازمه‌ی ورود به زندگی با دیگران است. آکادمی EPOG که یک مرکز مربیگری برای دانش‌آموزان دبیرستان در ایالت تگزاس آمریکاست، توضیح می‌دهد:« که مربیگری، زیاد سخن گفتن نیست بلکه زیاد پرسیدن است. مربیان به طور حرفه‌ای یاد گرفته‌اند که شنوندگان خوبی باشند و سوالات واضحی بپرسند تا اطلاعات مورد نظر را کسب کنند». معلمان می‌توانند کلاس را به مکان مناسبی برای دانش‌آموزان تبدیل کنند تا یک ارتباط موثر و مهربانانه را شروع و در آن گوش دادن فعال را یاد بگیرند.

  5. به دانش‌آموزان کمک کنید تا از مهارت حل مسئله برای غلبه بر چالش‌های خود استفاده کنند.

چالش‌ها بخشی طبیعی از زندگی هستند، اما توانایی تفکر، مواجه‌ی با آن و پیدا کردن راه حل، مهارت کلیدی است. مربیان با تاکید بر منابع، روابط و فرصت‌هایی که در اختیار دارند، به دانش‌آموزان خود کمک می‌کنند تا با چالش‌ها رو‌به‌رو شوند. زمانی که معلمان چالش‌های کلاسی را شناسایی می‌کنند و از دانش‌آموزان می‌خواهند تا برای آن راه‌حلی پیشنهاد دهند، در واقع مهارت حل مسئله را به آن‌ها آموزش می‌دهند. واقعیت این است که برای زنده ماندن در دنیایی که دائما در حال تغییر است، باید خلاق بود.

محیط کلاس با استفاده از منابع، نقاط قوت، مهارت‌ها و موقعیت‌ها و فرصت‌ها می‌تواند به تغییرات زیادی منجر شود. وقتی معلمان مهارت‌های مختلف دانش‌آموزان را برای مقابله با یک مشکل پیچیده به کار می‌گیرند، دانش‌آموزان یاد می‌گیرند که چگونه تفاوت‌های خود را در نظر گرفته و با یکدیگر در یک تیم کار کنند. مهارت حل مسئله باعث می‌شود که دانش‌آموزان از سختی‌های به وجود آمده درس گرفته و اعتماد به نفس خود را نیز بالا ببرند. همچنین احترام گذاشتن به تفاوت‌های فردی باعث می‌شود که آن‌ها بتوانند با دیگران نیز ارتباط برقرار کرده و در گروه‌های مختلف برای حل مسائل و مشکلات، تلاش و مشارکت داشته باشد.

و در پایان  باید گفت که مربیان افراد را توانمند می‌کنند.

مربیانی که از مباحثی که در بالا گفته شد (مشارکت فعال، تعیین اهداف و راه رسیدن به آن، کنجکاوی، خوب گوش دادن و مهارت حل مسئله ) را در کلاس‌های خود استفاده می‌کنند، به دانش‌آموزان کمک می‌کنند تا مهارت‌های مورد نیاز برای جامعه و محیط کار را پرورش دهند. جهان دائما در حال تغییرات مختلفی است. آینده الان است و بسیار مهم است که دانش‌آموزان بتوانند در لحظه فکر کنند. با ترکیب مهارت‌ها و تکنینک‌های مربیگری در کلاس، معلمان می‌توانند فضایی همدلانه را ایجاد کنند که رشد و بالارفتن اعتماد به نفس دانش‌آموزان را در پی خواهد داشت. دانش‌آموزانی که احساس می‌کنند شنیده می‌شوند، دیده می‌شوند و توانایی دارند، عملکرد بهتری در درس خود دارند. علاوه بر این می‌توانند ذهنیت مربیگری را نیز در زندگی شخصی خود بکار گیرند.

حالا این ویدئو را ببینید و با ویدئوی قبلی مقایسه کنید.