در نگاه سنتی، تفاوت‌های فردی اغلب مانع یادگیری تلقی می‌شوند:

• «او تمرکز ندارد»
• «او کند است»
• «او سبک یادگیری متفاوتی دارد. »

اما مربی به تفاوت‌ها از زاویه‌ای دیگر نگاه می‌کند. او می‌گوید:

• «هر کودک می‌تواند یاد بگیرد، اگر راه یادگیری‌اش را پیدا کند.»
• «نقش من کمک به کشف این مسیر است، نه چسباندن برچسب سبک یادگیری.»

به‌جای دسته‌بندی دانش‌آموزان، معلّم مربی با پرسشگری، مشاهده و گفت‌وگو به درک عمیق‌تری از انگیزه‌ها و موانع یادگیری می‌رسد.مثلاً به‌جای این‌که بگوید: «این دانش‌آموز دیداری است»، از او می‌پرسد:«چه چیزی باعث می‌شود بهتر متوجه درس شوی؟ وقتی خودت توضیح می‌دهی یا وقتی گوش می‌کنی؟»این‌جا تمرکز روی آگاهی یادگیرنده از خودش است، نه برچسب‌زدن از بیرون.