دوره‌ی جامع مربیگری

داستان شروع مربیگری

روزی روزگاری، در یک کلاس ساده با نیمکت‌های چوبی و دیوارهایی پر از نقاشی‌های کودکانه، من به‌عنوان یک معلم جوان تصمیم گرفتم فقط یک معلم نباشم؛ بلکه «مربی زندگی» بچه‌ها شوم.

به مرور زمان فهمیدم که آموزش فقط انتقال اطلاعات نیست. می‌خواستم جرقه‌ای باشم در دل بچه‌ها؛ جرقه‌ای که رؤیاهایشان را روشن کند و به آن‌ها امید بدهد.

هیچ‌وقت آن لحظه را فراموش نمی‌کنم که یکی از شاگردانم با اعتمادبه‌نفس در جمع صحبت کرد. همان‌جا بود که فهمیدم مربیگری یعنی پرورش انسان‌ها، نه فقط آموزش دروس. سال‌ها بعد، همان شاگرد خودش مربی شد. و آن‌جا بود که مطمئن شدم مسیرم را درست آمده‌ام.

حالا اینجایم تا این مسیر را برای معلمان دیگر هم باز کنم؛ تا با هم نسلی بسازیم که نه فقط باسواد، بلکه توانمند، مهربان و خلاق باشند.