معلمان می‌توانند اقدامات کوچکی انجام دهند تا اطمینان حاصل کنند که امتحاناتی که می‌گیرند اعتمادبه نفس دانش‌آموزان را تقویت می‌کند، مهارت‌ها را اصلاح می‌کند و آن‌ها را تشویق می‌کند که مستقل باشند.
ارزشیابی‌ها اثرات بسیار گسترده‌تری از اینکه فقط ابزاری برای قضاوت در مورد دستیابی و پیشرفت باشند دارند.

ارزشیابی‌های خوب باعث استقلال و یادگیری می‌شوند، و همچنین به دانش‌آموزان انگیزه می‌دهند تا نسبت به بازخوردها پذیرا و پاسخ‌گو باشند.

۱- موفقیت را با دست‌یافتنی کردن آن تضمین کنید:

یادگیری دانش‌آموز تحت‌تأثیر همه‌گیری کرونا قرار گرفته است، و یادگیرندگانی که به حمایت بیشتر نیاز دارند بیشترین تأثیر منفی را می‌پذیرند. درنتیجه، این دانش‌آموزان اکنون در تلاش هستند تا دانش و مهارت‌های جدیدی را بر پایه‌های متزلزل و سست بنا کنند. البته، ما سعی می‌کنیم آموزش کلاسی خود را با این موضوع تطبیق دهیم و تا جایی که می‌توانیم از دانش‌آموزان خود حمایت کنیم. بنابراین به دنبال آن ما باید ارزشیابی‌های خود را هم با موفقیت دانش‌آموزان تطبیق دهیم.

ارزشیابی‌هایی که دانش‌آموزان در آن نمره‌ی ضعیفی می‌گیرند، می‌تواند به شدت بی‌انگیزه‌کننده باشد، و منجر به ارتباط منفی با موضوع، و همچنین جایگیری ذهنیت‌های ثابت شود – همه‌ی ما شنیده‌ایم که دانش‌آموزان جملاتی مانند “من نمی‌تونم انجامش بدم” و “تلاش کردن هیچ فایده‌ای نداره” را پس از یک نتیجه‌ی ضعیف در یک آزمون می‌گویند.

تحقیقات نشان می‌دهد که نرخ موفقیت ۸۰ درصدی برای یادگیری، یک نرخ بهینه است – و با دادن حس موفقیت به دانش‌آموزان انگیزه می‌دهد. به آن‌ها اعتمادبه‌نفس می‌دهد و به آن‌ها نشان می‌دهد که هنوز جای پیشرفت در آینده وجود دارد. طراحی ارزشیابی‌های ما با درنظر گرفتن این معیار ۸۰ درصدی، ما را ملزم می‌کند تا رسیدن دانش‌آموزان به این معیار را با کاهش چالش‌ها افزایش دهیم تا زمانی که آن‌ها برای پاسخ‌گویی به سؤالات و وظایف پیچیده‌تر آماده شوند.

۲- مطمئن شوید که دانش‌آموزانتان می‌دانند چگونه درس بخوانند:

همانطور که در برنامه‌ی درسی بی‌وقفه پیش می‌رویم، گاهی اوقات اهمیت آموزش دادن به دانش‌آموزان را که چگونه مستقل مطالعه کنند نادیده می‌گیریم. آموزش مهارت‌های مطالعه را در اولویت قرار دهید – خواه اینکه بخش کوچکی از زمان را اینجا و آنجا صرف کنید یا کل درس‌ها را به آن اختصاص دهید. احتمالاً در درازمدت در زندگی دانش‌آموزان شما تأثیرگذارتر از عمق محتوایی است که ممکن است مجبور شوید در آن زمان زیادی را قربانی کنید.

من در تمرین خودم، یک واحد کار را آموزش می‌دهم که معمولاً شامل ۱۰ تا ۱۵ درس است، و پس از آن از دانش‌آموزان ارزشیابی پایان-ترم می‌گیرم. حدود یک هفته قبل از این ارزشیابی، یک درس کامل یک ساعته را به مطالعه‌ی مهارت‌ها و تجدیدنظر اختصاص می‌دهم. این مطالعه می‌تواند شامل مثلاً مدل‌سازی نحوه‌ی ساخت یک نقشه‌ی مفهومی، بازی‌های تجدیدنظری، نشان دادن محل پیدا کردن منابع مطالعاتی به دانش‌آموزان مانند Quizlet و تشویق آن‌ها برای به اشتراک گذاشتن ایده‌ها و تمرین با استفاده از تکنیک‌های جدید یادگیری در یک محیط حمایتگر و امن باشد.

۳- مطمئن شوید که دانش‌آموزان شما می‌دانند چه چیزی را باید اصلاح کنند:

فهرستی از موضوعاتی که ممکن است در ارزشیابی مطرح شود، تهیه کنید و آن را با دانش‌آموزان خود به اشتراک بگذارید. اگر کلاسی دارید که با مسأله‌ی اعتمادبه‌نفس دست و پنجه نرم می‌کند، هرچه جزئیات بیشتری در این فهرست مطالعه داشته باشید، بهتر است.

به آن‌ها کمک کنید تا احساس کنند زمان صرف شده‌شان برای مطالعه ارزش این را دارد که آن‌ها را به جایی برساند تا خودشان انگیزه داشته باشند خودجوش مطالعه کنند، حتی زمانی‌که می‌دانند همه‌ی موضوعات ارزشیابی نمی‌شوند.

۴- ابتدا خودتان ارزشیابی را کامل کنید:

ناگفته نماند که قبل از اینکه دانش‌آموزان ارزشیابی‌ها را انجام دهند باید آن‌ها را تصحیح کنید و حتی بهتر است خودتان ارزشیابی را کامل کنید. من این را برای ارزشیابی‌های پایان-باز که خودم نوشته‌ام مفید می‌دانم، زیرا به من اجازه می‌دهد خودم را به جای دانش‌آموز بگذارم. می‌توانم میزان قابل درک یا گیج‌کننده بودن آن، و اینکه محدوده و عمق مناسبی از موضوعات را در فهرست مطالعه پوشش داده است یا نه را ارزیابی کنم.

دریافته‌ام که انجام این کار در کاهش حس استرس و ناامیدی که ممکن است دانش‌آموزانم هنگام ارزشیابی نامطلوب داشته باشند بسیار مهم است و اعتماد آن‌ها را به فرآیند ارزشیابی تقویت می‌کند.

۵- مدل و داربست:

هنگام تکمیل ارزیابی خود، مهارت‌ها و تکنیک‌های امتحانی موردنیاز برای پاسخ به سؤالات را یادداشت کنید. سپس در نظر بگیرید که آیا شما و دانش‌آموزانتان این تکنیک‌ها را با جزئیات کافی پوشش داده‌اید یا خیر. درست مانند محتوای آزمون، نباید هیچ چیز غیرقابل پیش‌بینی وجود داشته باشد. برای هر مهارت و تکنیک، مطمئن شوید که دانش‌آموزان در معرض الگوهای کار خوب قرار گرفته‌اند تا بدانند موفقیت چگونه است. همچنین اگر قبلاً فرصتی برای استفاده از این مهارت‌ها و تکنیک‌ها در یک محیط حمایت‌گر داشته باشند، در ارزشیابی‌های آینده اعتمادبه‌نفس بیشتری خواهند داشت تا بدانند توانایی دستیابی به موفقیت را دارند.

۶- به دانش‌آموزان اجازه دهید تا تصمیمات بالغانه‌ای در مورد تاریخ ارزشیابی بگیرند:

زمانی که تاریخ ارزشیابی‌ها قطعی نشده، به دانش‌آموزان گزینه‌هایی اختیاری برای تاریخ و زمان بدهید. همچنین می‌توانید با درخواست از دانش‌آموزان برای پیدا کردن تداخل‌های زمانی با سایر رویدادها یا تاریخ‌های مهم، آن‌ها را تشویق کنید تا مسئولیت بیشتری را برای سازماندهی زمان خود در مرحله‌ی قبل از ارزشیابی به عهده بگیرند.

۷- عامل انتخاب در ارزشیابی:

در ارزشیابی، ممکن است بتوانید دانش‌آموزان را آزاد بگذارید که بین جواب دادن به سؤالات یا انجام یک سری تکلیف انتخاب کنند. من معمولاً به دانش‌آموزانم حق انتخاب بین دو سؤال تشریحی را می‌دهم تا در ارزشیابی پایان-ترم آن‌ها را تکمیل کنند. و سپس سؤالی را که آن‌ها ترجیح دادند به آن پاسخ ندهند به عنوان یک تکلیف کتاب-باز تعیین می‌کنم.
نقطه ضعف (اجازه‌ی انتخاب) در ارزشیابی این است که استاندارد کردن آن دشوار است، اما جنبه‌ی مثبت آن این است که شما به دانش‌آموزان این احساس را می‌دهید که روی ارزشیابی کنترل دارند، که این به نوبه‌ی خود می‌تواند بسیار انگیزه‌بخش باشد.​

جست‌وجوگر: مهوش سلیمی

مترجم: ارمغان کریمی
منبع: سایت ادوتوپیا